Na een druk weekend beginnen we langzaam weer bij te komen.
Zondag had ik een concert in Ruda Slask, een klein stadje in het "Ruhrgebied" van Katowice. Passend was het een regenachtige, grijze dag. Iemand van de organisatie bracht ons naar het cultureel centrum waar we speelden en reed "binnendoor". Eén van de wijken waar we doorheen reden is op mijn netvlies blijven plakken. Zo grauw, zo depressief. Ongelofelijk.
Tijdens het concert was mijn gebed dat God Zijn licht zou geven aan mensen die leven in duisternis..
Op het moment dat ik het concert had, leidde Ellen in Wroclaw de ontmoeting van gemeente The Rock. Tomek sprak, en deed dat goed. Er waren deze keer weer veel mensen en dat is altijd leuk.
Het was voor Ellen wel intensief om alleen met de kinderen die zondag te zijn. Zondagen hebben altijd hun eigen "gewicht" en de kinderen reageren op hun eigen manier op onze stress. Dus het is altijd weer een uitdaging. Deze keer stond Ellen er dus alleen voor. 's Avonds om 9 uur schreef ze me een opgeluchte sms dat alles weer rustig was.
Wat voor ons het bemoedigendste is om te zien in The Rock is dat mensen konkrete stappen maken naar God toe. Voor ons is de doop bijvoorbeeld zo'n zichtbaar bewijs dat iemand helemaal voor Jezus wil leven en het oude achter zich wil laten. Zondag 6 juni hebben we onze derde doopdienst, en acht jonge mensen denken er serieus over na om zich dan te laten dopen!
We zijn daar heel erg door bemoedigd. Zeker omdat het voor ons het bewijs is dat Jezus Zijn gemeente bouwt. Bij ons ontbreekt het nogal eens aan allerlei dingen; organisatie, tijd, ervaring... Maar ondanks onze flaters gaat God gewoon door met het vormen van mensen.. Mensen groeien. En worden meer de mens die God voor oog had toen Hij schiep.
Wat de wereld en wijzelf kapot maakten... Dat alles wil God helen..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten