De Ark van Noach

Matthias is aangekomen en we hebben onze eerste goede dag samen al achter de rug. We reden samen naar Namyslow, een klein stadje hier ruim een uur vandaan. Daar hadden we een gesprek met een jong voorgangersechtpaar van een pinkstergemeente. Het was een bemoedigend, goed constructief gesprek over het verlangen naar leven in een op het oog dode situatie. Het beeld dat Matthias met hen deelde was van een vlinder. Een vlinder ontworstelt zich aan een cocon (schrijf je dat zo?) om uiteindelijk weg te fladderen. Eerst is er dood, daarna worsteling en leven. Ik vertaalde en was zelf bemoedigd door het gesprek.
De architect van het kerkgebouw waar ze wonen liet zich inspireren door de Ark van Noach. Met als resultaat een bijzonder gebouw, dat binnen enorm donker is. Kleine ramen, die ook nog getint glas hebben. Anders wordt het zo licht binnen...

Op de heen en terugweg heb ik konkreet met Matthias gesproken over ons werk hier. Bijvoorbeeld over de rol van Fruhstuck in het gemeentestichtingswerk. Matthias moedigt me aan om niet gefrustreerd te zijn dat de situatie intern in Fruhstuck niet direkt zo is als ik zou willen. Maar dat ik nu ook al het middel van een band die mensen trekt meer strategisch gebruik voor de gemeente om mensen te ontmoeten. Dus om bijvoorbeeld een team in The Rock voor te bereiden om voorbede te doen voor koncerten hier in de stad, die naar het koncert komen niet alleen om zichzelf te vermaken, maar om anderen te ontmoeten en met ze te praten, te bidden. Enzovoorts.. Er zit wat in.. Waarom heb ik daar zelf nog niet aan gedacht?
Omdat we elkaar nodig hebben.

Gisterenavond zijn we uit eten geweest. Ellen heeft vandaag haar verjaardag, dus we hadden wat te vieren. Het was gezellig. Zoe was er ook bij en vermaakte zich heel goed.

Na het etentje ontmoeten we bij Hotel Wroclaw Karin & Hong Kie. Karin is Ellens zus en Hong Kie is hier in de stad voor een congress van cardiologen. Eigenlijk heel bijzonder dat dat hier in onze woonplaats is. Zo ontmoet je je familie nog eens.. !