Het concert op BUJU ging goed. We speelden pas om middernacht, dat was wel even slikken. BUJU is een grote jeugdconferentie van de baptistenkerk in Duitsland. Vanaf het begin van het concert hadden we dus openheid om het concert een gebed te maken. Dat gaf me veel voldoening, en ik geloof dat het voor iedereen bemoedigend was.
’s Ohtends om een uur of negen stonden we bij de Duits-Poolse grens. Darek, onze bestuurder praatte met de douanebeambtje, terwijl wij langzaam wakker werden.
- Wat vervoer je, wat zit er in die aanhanger?
- O, dit is een band. Ze hebben een concert gespeeld en gaan nu naar huis
- Een band? Wat voor muziek spelen ze?
- Rockmuziek, een beetje herrie
- Hebben ze een CD?
- Ja
- Geef je me er één?
- Nee, je kan ‘m kopen
- Dus je geeft me niets?
- Ach, het zijn arme jongens, ze hebben zelf het geld nodig..
- Acha… Nou parkeer de bus daar maar even aan de rechterkant.. Dan gaan we de aanhanger maar even doorspitten. En ik zie trouwens dat sommigen geen gordel omhebben. Dat kost je 40 euro per persoon…
- ***** (Poolse vloek.. Darek is nog geen christen…)
We parkeren de auto, de douanebeambte trekt streng en boos de deur open en controleert onze passen. Hij haalt mijn pas uit de stapel.
- Je hebt geen gordel om.
- Ja dat klopt.. Ik lag op de grond te slapen.
- Dat maakt me niet uit, je had geen gordel om.
- Dat klopt ja.
Hij loopt met mijn paspoort weg. Darek kijkt naar me en vraagt of die dan toch maar een CD mag geven..
- Ja natuurlijk.. Dat hadden we meteen moeten doen..
De douanebeambte komt terug en kijkt gretig naar de CD in Dareks handen.
- Dus het is goede muziek?
- Tuurlijk. Luister maar.
We rijden opgelucht en tegelijkertijd boos weg.
Voor de volgende Duitsland reis maken we een speciale douane CD met een verzameling kinderliedjes en preken over rechtvaardigheid, over Jezus die van onrechtvaardige belastinginspecteurs houdt…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten