Een tijdje geleden schreef ik dat we een moeilijke ontmoeting zouden hebben met de jongens van Fruhstuck. Die ontmoeting is geweest en ik had er nog niet over geschreven. We hebben samen de knoop doorgehakt. We gaan door zonder vijfde man.
Het was een moeilijk, pijnlijk gesprek. Samen zijn we er heel erg van bewust dat we samen verantwoordelijk zijn voor het doodlopende weggetje van onze samenwerking. Vergeving ja. Maar goodwill om samen verder te gaan, dat niet meer.
Ik was er nog wel open voor, maar zag eigenlijk niet in dat de jongens nog van mening zouden veranderen. Mijn grootste dillema: waar is onze autoriteit als we een boodschap van liefde en genade willen brengen; "er is altijd een nieuwe kans", maar dit toch zelf niet op kunnen brengen... Wat hebben we dan eigenlijk te zeggen?
Totdat op een wakkere nacht plotseling door mijn hoofd en hart schoot; Maar het gaat niet om onze genade, onze perfectie en ons geduld. Maar om Gods genade, Zijn geduld en Zijn plan met ons. En ik weet zeker, dat God ook Daniel verder zal leiden in deze pijnlijke post-fruhstuck tijd.. Fruhstuck was maar een hoofdstuk.. Maar God gaat door met het schrijven van het boek.
En Hij laat alles (zelfs deze tekortkomingen van ons allemaal) ten goede komen... van ons karakter.. zodat we steeds meer op Jezus zullen lijken..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten