Het weekend was weer de moeite waard.. Gisteren hadden we een bijzonder ontmoeting op The Rock. We mochten Lena en Julian zegenen. En met hen ook hun ouders, die aan God beloofden hun kinderen samen met Hem op te voeden. Het was een mooi moment. Zeker bij één echtpaar, dat sinds de geboorte van hun kind nooit meer samen in de dienst was geweest. Ook het kontakt met hen was nogal verwaterd (om het zacht uit te drukken), maar nu toch wilden ze heel graag samen komen. Ik hoop dat ze bemoedigd waren door de warmte en aandacht van de mensen voor hen.
Ik leidde samen met Tomek de aanbidding, en dat was heel leuk om te doen. Niet alleen leuk, maar ook belangrijk denk ik. We willen als groep samen groeien in aanbidding en in het samen bidden en bij God komen. Gisteren was weer een nieuwe ervaring. Tomek staat al lang alleen, en ik denk dat er bij hem wel een soort vermoeidheid is, gisteren was voor hem dus een stuk lichter. En ik denk dat het goed was.
Tomek en ik hadden allebei nogal schorre keeltjes, want we hadden allebei vrijdag en zaterdagavond een concert gehad. Mij heeft dit weekend niet heel veel slaap opgeleverd, want ik kwam zaterdagochtend om 4 uur en zondagmorgen pas om half vijf thuis. Maar allebei de concerten waren de moeite waard.
Zaterdag speelden we in een klein boeren dorp net over de grens met Duitsland. Het concert was in een stal.. (!) Dus ik voelde me helemaal thuis.
Het was gewoon een dorpsfeest en het was me niet helemaal duidelijk of de organisatie wist dat wij christenen waren. Ik probeerde daar achter te komen, maar het bleef allemaal erg vaag. Tijdens het concert heb ik duidelijk gesproken over Jezus liefde voor ons, dat we alleen maar vrij zijn als we met Jezus leven. Achteraf kreeg ik van iemand een briefje in mijn hand gedrukt; "Dank je wel voor "God was one of us".. Ik weet dat God van me houdt."
Mooi. Het is dus overgekomen...
Ik zit geloof ik weer een hele lap te schrijven.. En ik ben benieuwd of je dit helemaal gelezen hebt..
Ellen zit even wat in de lappenmand, al een tijdje zit ze met haar gezondheid wat te kwakkelen. Als je voor haar wilt bidden, dan zou dat heel fijn zijn.
Noa voelde zich vanmorgen ook niet 100%, maar ze is toch naar school gegaan. Waar ze zich prima voelt. (!)
Zoë ligt op de bank een verplicht boek te lezen van 280 bladzijdes.. Moest ik dat ook toen ik net 9 was?
En de prijsvraag van deze week: hoeveel spelfouten heb ik deze keer gemaakt? :-)
1 opmerking:
Leuk om al dit positieve nieuws weer te lezen, we zijn weer helemaal bij. Het is wel duidelijk dat je je als een vis in het Poolse water voelt.
Alleen vervelend dat Ellen weer even in de lappenmand zit, we zullen haar er vlug uitbidden hoor.
Wat het verplichte lezen van Zoë betreft, ik geloof dat in Nederland de kinderen ook worden gestimuleerd om veel te lezen dat is beter voor hun taalgevoel. Maar volgens mij was jij indertijd niet zo'n lezer, meer een TV kijker, maar ik kan me vergissen. Toch zit het met je taalgevoel wel goed, ik heb geen fout ontdekt.
Veel zegen en sterkte met alles!
Blauwvinger
Een reactie posten