Maandagmorgen.. Een nieuwe week.. Gisteren een hele goede dienst gehad. Veel mensen. Langzamerhand komen de studenten terug naar Wroclaw. Iedereen is blij elkaar weer te zien. De tijd van aanbidding was goed. Meer tijden van stilte, waarin je merkte dat mensen echt stil met God waren. Er was een woord dat God ons nooit zal verlaten.. "Wees niet bang, wat kan een mens je aandoen?"
De "koffiepauze" was extra gezellig omdat Aga jarig was. Er was taart en het werd erg gezellig. Daarna sprak ik over de vernieuwing van ons denken (Ef 4:23). De strijd over wie we zijn, speelt zich voornamelijk af in ons denken. De vijand wil ons afbrengen van de zekerheid dat we kinderen van God zijn. Dat God van ons houdt en de kracht heeft om leven te brengen in dode gebieden van ons leven.
Als we vergeten dat we kinderen van God zijn, dat God van ons houdt en machtig is, dan dwingt de vijand ons in een hoekje van depressie, angst en boosheid.
Ik had het gevoel dat het overkwam. Dat God tot mensen sprak. Achteraf kwamen een paar mensen naar me toe voor gebed, en onderweg naar huis kreeg ik een sms van een jongen met wie we ooit veel kontakt hadden, maar waar het nu allemaal wat moeilijker mee loopt. "De woorden van vandaag veranderen mijn leven.."
Eerlijk gezegd las ik het met een combinatie van vreugde en afstandelijkheid.. Zo van "nou, we zullen wel zien.." Maar ik wil zelf ook geloven dat God inderdaad in staat is om leven te brengen waar nu dood is.. Deze jongen heeft het nodig. En God kan het.
Dus: laat het gebeuren.
Maandagochtend is altijd een fijne ochtend.. Een nieuwe week.. Blauwe lucht.. Het huis weer op orde na de loodgieterchaos van vorige week.. We kunnen weer aan de slag..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten