Refill

"Je kan pas vervuld worden als je eerst leeg bent" las ik in een boek van Anne van der Bijl terwijl we op vakantie waren met de kinderen. Vijf koude nachten in een tent, maar wel hartverwarmend om samen te fietsen en ploeteren. In mijn ziel nog steeds leegte, en weinig zin om weer op gang te komen. Ik begin me af te vragen of God iets aan het doen is in mijn hart. Misschien ben ik nog wat te vol van mezelf en moet dat er nog uit voordat Hij me echt kan opvullen met Zijn geest. Die gedachte uit "De Roeping" van genoemde schrijver sprak me wel aan. Want ik begin een patroon te zien dat vakanties voor mij een moeilijke periode zijn. Het normale ritme valt weg, de kinderen verwachten en krijgen meer aandacht, en ik heb eigenlijk zelf veel zin om eens heel lang uit te gaan slapen. Maar dat lukt me niet, omdat er in me iets knaagt. Alsof er iets niet klopt. Iemand zei vorige week: "Ik ben mezelf en God kwijt". Klonk ook bekend. Dat was dan ook een bekende van me die dat zei.

Ik hoop dat ik je niet vermoei met mijn uitingen, maar het helpt me om de dingen soms even op een rijtje te zetten. Waarom moet dat dan op een blog? En public? Dat vraag ik me eigenlijk ook wel af. Er schijnt tegenwoordig elke sekonde een nieuwe weblog te ontstaan. Dat zijn er meer dan dat er kinderen geboren worden. Als ik me niet vergis.
Toch kunnen juist die blogs ook behulpzaam zijn. Zo las ik daarnet een blog van een bekende van me. Hij schreef over de noodzaak van terugkeren naar Gods woord. Je laten vullen door de waarheid. Door het Leven, door het Woord. Die blog bemoedigde me. En misschien bemoedigt het jou als je leest over iemand die de Weg ook wel eens kwijtraakt. Toch hoop ik dat je snel weer ander nieuws te vertellen.