Gisteren een heel bemoedigend gesprek gehad met een Tomek. Bijnaam: Dracula. Hij is 18 en was dus tien jaar oud toen wij hier kwamen wonen.. Wij hebben hier sinds die tijd acht goede jaren gehad, hij heeft in die tijd echter een stukje hel op aarde doorgemaakt. Heel veel klappen gegeven en gekregen, gespeelt met occultisme, geflirt met satanisme. Hij heeft zijn bijnaam dan ook niet voor niets. Als hij en zijn vrienden vroeger een evangelist tegenkwamen, dan werd hij naar voren geschoven om de discussie even te voeren en met een paar poëtische volzinnen joeg hij de evangelist dan de stuipen op het lijf.
Maar een half jaar geleden heeft God Dracula in de kraag gepakt. Een vriend van hem (Daniel een jonge punk die sinds een jaar op The Rock komt) bracht veel tijd met hem door en God gebruikte die vriendschap om Tomeks hart open te breken.
Zondag praatten we even met elkaar, hij had nogal angst, omdat hij telkens achterna werd gezeten en geslagen in de wijk waar zijn vriendin woont. En hij brengt haar toch elke avond naar huis, want hij vertikt het om zich over te geven. Ik bad voor hem, maar hij ervoer niets en ik denk dat hij wat teleurgesteld was toen hij weg ging. Maar gisteren vertelde hij dat hij die avond toen hij zijn vriendin naar huis bracht een hele mooie ervaring met God had. Het voelde alsof God hem als een vader omhelsde en beschermde. Hij voelde zich meer ontspannen dan marihuana hem ooit had laten voelen, en hij tegelijkertijd opgewekter dan amfitemine hem had laten voelen.
Hij heeft nog heel veel zooi op te ruimen in zijn leven, maar hij is op de goede weg. Toen we afscheid namen zei hij: "Ik heb het gevoel dat ik nu pas begin te leven.."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten