Vanmiddag gebeurd:
Meneer, wilt u even naar mijn fiets kijken?
Dat krot daar?
Het is geen krot.
Mwah..
Ik heb een probleem, hij loopt aan, ik denk dat het frame krom is.
Zo! Nogal ja, klere, wat een krom frame. Dat is een hoop werk. Dat gaat je een hoop geld kosten.
Kunt u hem maken?
Vandaag niet. Kom morgen maar terug.
Mag ik hem dan nu hier laten? Dan haal ik hem morgen op.
Nee.
O dat is jammer, ik woon nogal ver weg en dat zou me goed uitkomen.
Nee, dat kan niet. We leven nu in het kapitalisme, ik wil het niet.
Dus u wilt geen werk?
Nee. (Loopt weg) Tot ziens.
Nou ja...
<<<<<5 kilometer verderop, een andere fietsenmaker>>>>>
Kunt u even kijken?
Ja hoor. O dat is zo gemaakt hoor. Dat kan je zelf ook.
Ja dat zal wel, maar kunt u toch even kijken?
Kom maar.
<<<<<<3 minuten later:>>>>>
Zo, die is klaar. Dat kost je dan 2 zloty (= 50 eurocent).
Nou, da's mooi. Bedankt.
Je had het ook zelf kunnen doen hoor, dan had je 2 zloty uitgespaard. Dat is toch weer een biertje.
Ja, maar wel een kleintje..
De moraal van dit verhaal?
Als het soms tegen lijkt te zitten, wordt dan niet aggressief.
Misschien heeft Het Leven wel een betere oplossing voor je.
1 opmerking:
Hoe bedoelt u dat ik zelf ook op reacties kan reageren? Dat wat ik nu doe?
Of wat ik gisteren had moeten doen bij de fietsenmaker?
Ik wou eerst nog terug fietsen en vragen of hij soms vergeten is dat ik vorig jaar nog een nieuwe fiets bij hem had gekocht voor Noa. Dat was pas kapitalisme..
Een reactie posten