Verhaallijn

Je kan naar het leven kijken alsof het een grote chaos (of harmonie) van verhaallijnen is. De laatste paar weken ben ik een paar van die verhalen aan het volgen.. Obama.. Ajax en Cruijff.. Hier in Polen, het verhaal Tusk en de broertjes Kaczyński.. Iets verderop naar het oosten het elke winter terugkerende verhaal van de gaskraan die wordt dichtgedraaid, van Putin en zijn nieuwe marionet.

Het is leuk en ook makkelijk om het leven om je heen zo te observeren. Daarmee kijk je weer eens wat verder om je heen en ben je niet zo op jezelf gericht; iets waar we van nature zo goed in zijn.

Ik sprak gisteren op The Rock over de plaats van onze emoties in ons leven met Jezus. Teveel aandacht voor je emoties leidt meestal tot teveel aandacht voor jezelf. In het evangelie gaat het er nu net om om wat minder op jezelf gericht te zijn, maar op God en de ander.
Of we verwarren emoties met geestelijk zijn. (Vandaag schijnt de zon in mijn leven.. Ik "voel" Gods aanwezigheid. Maar als het morgen regent, dan voel ik niets, dus dan is God er niet?)
Als emoties de juiste plaats hebben, dan is het een God gegeven verrijking. Maar als ze te belangrijk voor me zijn, dan worden ze een vijand.

Dat wil natuurlijk niet zeggen, dat emoties er niet toedoen, dat ze niet belangrijk zijn. Jezus zelf schaamde zich niet voor zijn emoties. Jezus huilde, was kwaad, gefrustreerd. Hij werd moe, had honger, dorst. Hij voelde zich eenzaam en verlaten.
Maar hoe hij zich ook voelde, hij bleef altijd gehoorzaam aan zijn Vader en hij deed de dingen die hij moest doen. Hij liet zich niet belemmeren door zijn emoties. Hij hield zijn principes vast; hij was niet op zichzelf gericht.. Hij ging dwars door zijn angst naar het kruis toe. Dat was geen emotionele beslissing.. Maar een besluit..
Emoties doen er toe, en ze zijn voor God ook belangrijk. Hij is een Trooster.. Hij ziet elke traan. Hij bemoedigt: "Verheug je!"

Het grote verhaal van Jezus laat zien dat hij leerde om om te gaan met zijn emoties. Zelfs de zoon van God moest door moeite heen leren om gehoorzaam te zijn. Jezus leerde. Hij groeide. Dus dat geeft mij ook hoop. Ik ben nog mijlenver verwijdert van het ideaal, maar ik geloof dat het verhaal van mijn leven ook die kant opgaat. Ik heb het gevoel (haha), dat op een dag emoties mij niet langer zullen belemmeren om te doen wat goed is. Ik heb niet alleen dat gevoel. Ik wil het. Ik ben er van overtuigd. Want de auteur van het verhaal van mijn leven is de beste Schrijver die er bestaat.