Wat heb ik een hekel aan liegen zeg. Gisteren weer meegemaakt. Iemand kijkt je droog aan en liegt tegen je alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Bah.
Maar hier is het ethisch gezien niet zo'n probleem. Eigenlijk heel normaal. Als je op die manier iets sneller, beter of gunstiger gedaan kan krijgen, dan is dat toch alleen maar handig?
Vergeven doet leven.. Dus ik heb het vergeven.
En terwijl ik dat deed keek ik in de spiegel.. Hoe zit het eigenlijk met de leugen in mijn leven? Misschien subtiel, maar toch..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten