Vijftienhonderd kilometer lang zat ik dit weekend in de trein. Heen en weer naar het noord-oostelijkste puntje van dit prachtige land. Zondag avond trad ik op in Wegorzewo, een klein stadje aan een van de vele meren van die regio. Tijdens het optreden lukte het om een goede sfeer te bouwen. Met de hulp van liedjes van bijvoorbeeld Nirvana en een schilderij van Rembrandt vertelde ik wat over Gods karakter. Vergeving. Vergeving. Vergeving.
Zondagochtend op het perron in Warschau kwam ik Piotr tegen. We hadden elkaar al meer dan vijf jaar niet gezien. Al wachtende liepen we elkaar nu "toevallig" tegen het lijf. Hij moest dezelfde kant op als ik, en we hadden de volgende vijf uur om goed bij te praten. Hoe kan je leven in deze op hol geslagen machine en echt mens blijven? Piotr vertelde me over zijn dromen, liet me foto's zien van zijn tuintje waar hij tot rust komt van zijn werk voor een grote kooperatie. Ik vertelde hem over ons werk. We praatten over onze kinderen. Over onze huwelijken.
Toevallige ontmoetingen kunnen prachtig zijn. Ik had het niet beter kunnen plannen..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten