Ik ben in Chorzow, de stad bij Katowice waar ruim een maand geleden een dak instortte. We hebben hier vandaag met Fruhstuck twee concerten gespeeld. Vanavond een gratis concert in het culturele centrum. Er waren behoorlijk veel mensen. Voor mij het meest opvallend; een groepje jonge skinheads. Sommigen maakten de wel bekende groet van iemand die kramp in zijn arm heeft, een ander liet me telkens zijn middelvinger zien.. : -)
Toen het concert afgelopen was, ben ik naar een van hen toegegaan en we raakten aan de praat. Hij heet Tomek. Hij was een stuk opener dan ik verwachtte. Eigenlijk was hij heel aardig. Hij vertelde dat hij ook een band heeft. Hij maakt "oi!core", typische skinhead muziek.
- Dus dan hebben jullie ook een ideologie of niet? Nationalistisch en zo?
- Nee helemaal niet, zei hij. We zingen over het echte leven..
- Hoe ziet jouw leven er hier dan uit? Vroeg ik.
- Hier kan je elk moment in elkaar geslagen worden..
Mijn hart begon te smelten. Heb je dat al vaak meegemaakt?
- Ach, je kan mijn verhaal maar beter niet horen...
Chorzow en Katowice, deze hele buurt is inderdaad een heel raar gebied; veel werkeloosheid, alcoholisme en wanhoop. Een triest gebied, grijs en mistig.. Niet echt een fijne plaats om op te groeien..
Plotseling werd het heel makkelijk om zijn kale kop te begrijpen. Plotseling was de haat en de achterliggende angst heel logisch. Ik vroeg hem of ik voor hem mocht bidden.. Dat Gods droom voor zijn leven waarheid zou worden. Hij vond het best en ik merkte dat mijn korte gebedje indruk op hem maakte. Ik geloof dat het geen toeval was dat hij er vanavond was en dat we elkaar tegenkwamen.
Als je dit leest, bidt dan even voor Tomek... Hij heeft het nodig.
1 opmerking:
Zo wat een kans en wat een vrijmoedigheid, ik ben heel trots op je!
Je moeder
Een reactie posten